მზიანდღიანი ამბები

ახლა “მე ვხედავ მზე”-ში ჩართულ ბლოგებს გადავხედე და  მივხვდი რომ ვზარმაცობ!  ყველა აქტიურობს ჩემს გარდა და მე არც კი მახსოვს ბოლო “მზიანი პოსტი” როდის დავწერე.  აი, მოსაყოლი კი იმდენი დაგროვდა არც ვიცი საიდან დავიწყო. (უბანალურესი ფრაზაა მაგრამ ახლა ზუსტად შეეფერება ჩემს მდგომარეობას)

მგონი ჯობია აპრობირებულ მეთოდს მივმართო და ყველანაირი ქრონოლოგიის გარეშე ჩამოვწერო უკანასკნელ პერიოდში ჩემს გარშემო მომხდარი მზიანი ამბები. : )

1. 8-ში იმედის დილის ეთერში ვიყავით მიწვეული თსუ-ს KBH-ის გუნდი და მცირე პროგრამა წარმოვადგინეთ. მე, შოთა, ვაჟა და მიროტა ვიყავით. მართლა ძალიან სასიამოვნო შეგრძნება იყო (რასაც ნამდვილად ვერ ვიტყვი დილა უთენია ადგომაზე, რათა 8 საათზე ლუბლიანას 5-ში ვყოფილიყავით დარჭობილები 😀 ).  სიანფორმაციო გამოშვება მიგვყავდა მე და შოთას, ვაჟა- არტურ ხიფათიანი ( 😀 ) პირდაპირ ეთერში გვერთვებოდა ჰაიტიდან ( 🙂 ) ხოლო მიროტა ამინდის პროგნოზს გვაცნობდა “იდეალურად”. დაწვრილებითი ინფორმაციისთვის შეგიძლიათ იხილოთ ჩანაწერი აქ ან აქ (08 თებერვალი, სამშაბათი, 08:35 წთ.)

2. თექის პირველ გაკვეთილზე ვიყავი. მასწავლებელი ძალიან მომეწონა, თუმცა ჯერ წესიერად თექის დალაგებაც ვერ ვისწავლე 🙂 დღეს ვაპირებ მაგაში  “გავიწაფო ხელი” 🙂

3. რამდენიმე დღის წინ ჩემ თამუნასთან დავრჩი, გიორგი ზბორებზე იყო წასული ესპანეთში და მარტო დარჩენის შეეშინდა სახლში. იდეალური იყო.. უაზროდ ბევრი ვილაპარაკეთ, დუბაის ამბები სულ დაწვრილებით მოვაყოლე და ჩემსკენ მომხდარი სიახლეებიც გავაცანი.  ხო “გარიგება2-ზეც” ვიყავით რატომღაც 😀 (აქვე ავღნიშნავ რომ ეს ის არ იყო რასაც 20 წელი ველოდით 😀 ყოველშემთხვევაში მე უკეთესი მინდოდა ყოფილიყო. ისე ამაზეც ღირს ერთი პოსტის დაწერა)

4. KBH-ის რეპეტიციები გრძელდება. 18-ში საქართველოს ჩემპიონატის გახსნითი კონცერტია და ვემზადებით. მომწონს.  რა ვთქვა.. მომწონს მიუხედავად იმისა რომ გუნდის წევრების სიმრავლის  გამო 3-ჯერ თუ  მოგიწია სცენაზე გასვლა, უკვე ვარსკვლავი ხარ 😀

5. მგონი მუშაობაც დავიწყე. ამაზე ცოტა მოგვიანებით დავწერ ალბათ უფრო ვრცლად, ჯერ ჩემს მოვალეობებში მეც ვერ გავრკვეულვარ, თუმცა მიხარია რომ ჩემი პროფესიით ერთ-ერთ ჟურნალში!

6. პორტეპიანოზე დაკვრის გახსენება მინდა. და სხვა ვინ თუ არა ჩემი რაფაელო ❤ მოკლედ, თუ ყველაფერი კარგად აეწყო კვირაში 2-ჯერ ჩემი ეკუნა “გაკვეთილებს ჩამიტარებს” და იმედია  აღარ შემრცხვება ხოლმე, როცა მთხოვენ დაკვრას და მაყვედრიან ჩემს 7 წლიან სწავლას მუსიკალურში :X

7.     “მე ლამაზი მეგობარი მყავდა…”

არ ვიცი, მგონი ეს ყველაზე დიდი მზეა და მე ბოლოსთვის მოვიტოვე.. ან შეიძლება საერთოდაც არაა “მზე”…  ჩემი, ძალიან ჩემი გამოჩნდა…  დიდი ხნის წინ დაკარგული. ჩემთვის…  ეკითხება ჩემს მეგობრებს ჩემზე..

იმედია მიხვდა, რომ არ ვიყავი მაშინ არაფერში დამნაშავე, და თუ რამე იყო, ეგეც ჩემი სისულელით მომივიდა.  უზომოდ მიყვარდა..  და მიყვარს..  ყველაფრის მიუხედავად!

p.s. არ ყოფილა “მზე”.. ახლა მითხრა რაღაცეები ეკამ და ვაედითებ.. სისულელეა. და მე კიდე რა ბავშვურად გამიხარდა! ბავშვია ისევ!..

სხვა?.. არაფერი მახსენდება.. უბრალოდ ბედნიერი ვარ და ეგაა..

გუშინ ჩემი ერთ-ერთი ფეისბუქელი მეგობარი მეუბნებოდა, რომ სრულყოფილი არა ჩემი ბედნიერება, იმიტომ რომ გვერდით “ჩემი ნაწილი” არ მყავს.. შეიძლება სადღაც მართალიცაა! “შეიძლება” არა, მართალია!

ყოვეთვის მჭირდება ადამიანი ვისაც შემიძლია უბრალოდ უსიტყვოდ ჩავეხუტო და ვგრძნობდე რომ მიყვარს… მაგრამ ამ ეტაპზე ეს ჩემთვის იდეალური მდგომარეობაა!!!