JACK DENIALS + ვოდკა, ანუ სიმთვრალის ბოდვანი :D

Posted: სექტემბერი 24, 2011 | ავტორი: | Filed under: არეული პოსტები, განწყობა წყობა ბა... :), დაუვიწყარი დღე! | Tags: , , , , , , | 19 Comments

მთვრალი ვარ! და ვწერ პოსტს, რადგან ხვალ წავიკითხო და ვნახო როგორია სიმთვრალე.

ვცი, შეცდომები ბევრი მექნება ნაწერშI და ამის გამო არ გამაკრიტიკოთ. ანუ როგორ ვარ? თვალები მგონი მიელამდება და სულ მიდნა ვიცინოოო 😀 😀
ხო კიდე იცი რა მინდაა?!    მაგრად ჩავეხუტოოოოოო!

ვის? რავიცი… ეგ რო ვიცოდე ჩემთვისაც კარგია 😀

არა, პირნციპში კი ვიცი.. ნუ ზუსტად არა მაგრამ ეხლა სიმთვრალეში ჩასახუტებლად ეგ მშვენიერი კანდიდატურა : )))

მმმ…..  ❤  არა მარტო სიმთვრალეში.. ^_^ უბრალოდ ახლა უფრო თამამი ვარ, ხომ გესმით 🙂

როგორ დავთვერიი? 😀 😀  1 ბოთლი  JACK DANIELS + 1 ბოთლი არაყი გაყავით 3 კაცზეე და = სიმთვრალეს   :  )))  ესეც სიმთვრალის ფორმაულა ^_^

ყველაფერი იმით დაიწყო რომ მე კოსტა და ეკა ეკლესიის მერე ტორტზე დავპატიჟე და ჩემთან წამოვაბრძანე 😀  კარგია რომ ახლოს ვცხოვრობ : )
დედაჩემის კითხვაზე თუ რას დალევდნენ, რა თქმა უნდა გაინაზნენ 🙂

მერე?.. მერე ტორტი იყო გემრილი მახსოვს..  და ვისკის პირველი ჭიქის ჩამოსხმისას რა თქმა უნდა ორივე ამბობდა: “აუ ბევრი არ დამისხა რააა”

ცხვირზე ხელის მოჭერა და  ყლუპ. ლყუპ. ლყუპ….. სამი ყლუპ ერთად და სამი დაჭყანული სახე  : )

მერეე?  მერე როდის დავისხით მეორე ჭიქა აღარ მახსოვს.

მერე მესამე და მეოთხე ჭიქაზე უკვე რა სადღეგრძელოს ვამბობდით მაგას არ ვიტყვი 😀

მერე გვანცას დავურეკეთ. ჩვენი ბაჭიააააა ❤ ჩაქვში იყო.. ვაიმეე მაგათ რა ვუთხარი, დიპლომატიურ კონპერენციაზეა თუ ბომჟ-ფართიზე  ნეტაა 😀  კლუბში იყო და გამოვიყვანეთ გარეთ, მეთქვი ტვინი უნდა ვუბურღოთ რომ მოგვენატრა და მალე ჩამოვიდეეს, ეგ კიდეე ” აუ მიყვარხააააართ! თქვენთან მინდააააა! მენატრებიიიით… ჩემი ბაჭიები ხაააააააართ!… ბლა ბლა ბლა…|”  მოკლედ, ეგეც ჩვენზე არანაკლებად მთვრალი იყო 😀

ხო მერეე?.. მერე ზუსტად აღარ მახსოვს. ხოო.. იმას ვამბობდით, ენაზე არა, პირდაპირ ყელში გადავუშვათთქო 😀
უკვე გაგვიტკბა..უკვე აღარც კი ვიჭყანებოდით დალევის მერე  და ბოლოს ჩემ ჭიქაში რომ სულ რამდენიმე წვეთი  ჩამოვარდა, მივხვდით, რომ დავცალეეეეთ 😀

მერე ვვარჯიშობდით როგორ გაგვევლო სწორ ხაზზე და როგორ უნდა ეთქვათ დედაჩემისთვის “ნახვამდის” ისე  რომ სიმთვრალე არ შეტყობოდათ 😀

უუჰ.. ჰაერი. ამოვისუნთქეთ…

და კოსტას გაეხსნა: “მოდი კიდე ერთი ბოთლი არაყი ვიყიდოოოთ” :  )) ეკა ისევ გაინაზა 😀  ჩემი რაფაელოო ❤

მერე ერთლი ბოთლი არაყი და შოკოლადის ფილა..

და მერე:  ვიღაცას რომ სადღაც ვენატრებით… აი ეხლა რომ  გაიარა და ჩვენზე იფიქრა ვაიმე ესენი ვერ არიანო… აი ფანჯრებიდან რომ შუქი გამოდის და გველოდებიან…   აი, ეს ძაღლები…. ერთგულები რომ არიან პატრონის, ანუ ერთგულების..  აი, იმ მონატრების… და ბოლოს ისევ “ჩვენ გაგვიმარჯოს!”
ეკა: “ვაიმე მართლა წყალივითააა” 😀 😀

ფუფ.. ისევ ჩემზე გათავდა ის არყის ბოთლიც :X   მგონი გათავება დამებედა 😀

მერე სახლებისკენ.. არეული ნაბიჯით. უფრო სწორედ. არაფერი არ უნდა შემემჩნეს.

ოჰ, ნათლიაჩემი შემხვდა. გადაკოცნისას პირს მჭიდროდ ვხურავ რომ სუნი არ ეცეს: “როგორ ხართ?”-რაღაცნაირად  წვრილი ხმა ამომდის ყელიდან და მე ვფიქრობ რომ მგონი ტყუილად ვეჩხუბებოდი ჩაჩანიძეს, როცა KBH-ის თამაშის წინ კონიაკს სვავდა, ხმა ჩაგეხლიჩება ნუ სვავთქო. ის მიმტკიცებდა პირიქითო.. სად გამახსენდა.  ჰმმ.. მგონი მართლა მთვარლი ვარ :|ააა?

უკვე სახლში ვარ. მამაც აქააა. ვიღიმი და სრულიად სერიოზულ გამომეტყველაბას ვიღებ (ღიმილი და სრულიად სერიოზულობა?!  O_o )

ასე თუ ისე ვირიდებ კითხვებს.. გამოვდივარ ჩემს ოთახში. ვრთავ Facebook-ს და wordpress-ს.. ვხსნი New post-ს და ვწერ :    “მთვრალი ვარ!”  ^_^
WHAT?

p.s. შენი ჩახუტება ისევ მინდა..  Facebook-ზე არ ხარ თორე გეტყოდი ამას..  :  )

ქარის მოტანილი წერილი

Posted: სექტემბერი 22, 2011 | ავტორი: | Filed under: Here Comes The Sun... ჩემთან <3 | Tags: , , , , , | 4 Comments

სალოლ…

ჩემი წერილი წელს ცოტათი ახლოდან მოფრიდა.
წერილის წერა განსაკუთრებული რიტუალია… ჯერ ფურცელი უნდა შეარჩიო დიდი სიფრთხილით, მერე ფანქრები ფრთხილად გათალო და მოამზადო სიტყვებთან შესახვედრად(ჰო, შენ ჯერ არ იცი, რომ მე ფანქრით მიყვარს წერა).
მოკლედ მზად ვარ!!! ფურცელი მაქვს.. ღია ცის-ფერი. ფანქრები-ლურჯის ყველა ტონალობა..
ახლა მთავარია სიტყვები სწორად შევარჩიო, მე ხომ მთელი ერთი წელი ველოდები ამ დღეს. წერილებს ისეც ვწერ, მაგრამ დღეს ქარის მოტანილი წერილების დღეა და ცოტა მძიმედ მსუბუქი უნდა დამეწერა რამე…
სალოლ, ბედნიერი ვარ… აი ისეთი ბედნიერი თვალებს რომ ხუჭავ და გაღიმებული რომ დგახარ (სხვებისთვის უაზრო გამომეტყველებით). ღამით თვალებგახელილი ჭერს რომ უყურებ და მთელი ჭერი, კედლები ყველაფერი რომ მშობლიური და თბილია. ჩუმად გეტყვი – ამეთვისტო ვიპოვე ჩემი…
და უცებ ყველაფერი განათდა. ასე თუ გიგრძვნია თავი ოდესმე? როცა წინ არაფრის გეშინია…. მიდიხარ და იცი რომ სიმშვიდე და ბევრი კარგი დღე გელოდება. ყველაზე კარგი შენს ცხოვრებაში რაც აქამდე გქონია. და გინდა რაც შეიძლება მალე წახვიდე იმ-წინ…
სანამ წერას დავიწყებდი უამრავი რამ მქონდა სათქმელი, მაგრამ ახლა ვხვდები, რომ ბევრს ვერაფერს დავწერ. უბრალოდ მინდოდა დამეწერა რომ ბედნიერი ვარ (იმდენჯერ ვიმეორებ ამას…) და მინდა ყველა ასეთი ბედნიერი იყოს.
ის ტრადიციული კითხვები მეც მიპყრობს ხოლმე – ვიმსახურებ კი ამხელა ბედნიერებას? ან უცებ რომ გაქრეს? ვაღიარებ ამის ოდნავ მეშინია კიდეც, მაგრამ იმასაც მივხვდი, რომ უაზრობა და სისულელეა შენს ყველაზე ძვირფას და ლამაზ წუთებში იმაზე ფიქრობდე, რომ ეს ადრე თუ გვიან შეიძლება გაქრეს(თან შეიძლება სულაც არ გაქრეს). თან ამ ფიქრებში უფრო და უფრო მეტად აფასებ იმას, რაც გაქვს და მეტად და მეტად უჭერ ხელს, რომ არსად წავიდეს.

და მაინც, როცა ბედნიერი ხარ, უბრალოდ უნდა დატკბე იმ წამებით ათეულობით წლის შემდეგაც კი ღიმილად რომ გაგახსენდება, მთელ მარადისობად რომ ღირს.
და როცა ბედნიერი ვარ ამ სიმღერით ვიწყებ და ვიღამებ
p.s.ღიმილი….ასე გაიღიმე ხოლმე ხშირად…

მთელი დღე დღეს შენს წერილს ველოდებოდი, მაგრამ მიღალატე… ჯერ კიდევ გაქვს დრო შეცდომა გამოასწორო… ჯერ კიდევ ქარის მოტანილი წერილების დღეა…

ჰმმ მე კიდევ ბოდიში მინდოდა მომეხადა პაწუა წერილისთვის

…სანამ შენ სიგარეტს ეწევი! :)

Posted: სექტემბერი 19, 2011 | ავტორი: | Filed under: შენ გწერ :), ჩე_მზე, problem... | Tags: , , , , , , | 19 Comments

ჩემი ძმა რომ უზომოდ მიყვარს და მის გარეშე არ შემიძლია, უკვე ძველია.
ძველი კი არა, ეს (მგონი) ყველა და-ძმისთვის ასეა…
მაგრამ მაინც, ამის მიუხედავად, არსებობს მომენტი, როცა ფიქრობ, თუ რატომ არ უნდა გყავდეს სახლში პატარა ძმა?! 😀

1. გამუდმებით მოგთხოვს დასვა კომპიუტერთან.

2.მოგბაძავს და თვითონაც გააკეთებს ბლოგს 🙂

3. აუცილებლად შეგიჭამს ნერვებს და კომპიუტერის მეხსიერებას რაღაც უაზრო თამაშებით :X

4. “გაიძულებს” გაგამეორებინოს კარატეზე ნასწავლი ილეთები 😀 :X

5. ღამის 12 საათზეც რომ მოხვიდე სახლში, მაინც დაგელოდება და შეგამოწმებინებს ქართულის თემას.. :* 🙂 so sweet..

6. არხი “საქართველო” ტელევიზორის ეკრანებს არ მოსცილდება..

7. დილით, როცა საქმე არაფერი გაქვს და გემრიელად გამოძინებას აპირებ, აუცილებლად გაგაღვიძებს ჯერ მაღვიძარა და მერე დედის ხმა: “სანდრო, ადექი სკოლაში გაგვინდებაა!”

8. დედა დაწოლის წინ ბოლოს იმას აკოცებს 😐

9. ზაფხულში სულ კუდში დაგყვება (საბედნიეროდ, საიდუმლოს გინახავს 😀 თუ შემთხვევით არ წამოცდება ხოლმე 😀 )

10. ძმის გამო გედაქალებიან 12 წლამდე ასაკის გოგოები 😀 😀 “სალიკუნაა” lool

11. სახლის ტელეფონზე შენ უკვე თითქმის აღარავინ გირეკავს 😐 (სამაგიეროდ არც გაკვეთილების ჩანიშვნისთვის გაწუხებს ვინმე :happy:

12. გაიძულებს ეთამაშო ჭადრაკი, თან იქამდე, სანამ არ მოუგებ.. (ანუ დაუსრულებლად 😐 ვერასდროს ვუგებ 😦 )

13. გთხოვს დააჭრა ფრჩხილები, მაგრამ მოითხოვს, არ ატკინო!

14. იბუზღუნებს იმაზე მეტს, ვიდრე შენ წარმოგიდგენია 🙂

15. არ დაივიწყებს ფულს, რომელიც როდესღაც “ესესხე” 😀 😀 პროცენტებსაც დაუმატებს 😀

და ბოლოს… რატომ არ უნდა გყავდეს სახლში პატარა ძმა?  

სანამ შენ სიგარეტის მოსაწევად გახვალ და ფეისბუქს ჩართულს დატოვებ, შენს მაგივრად არავის მიწერს: იცი რა, ჩემს ძმას მოსწონხარ, სულ შენზე ლაპარაკობს და მე თუ მკითხავ უყვარხარ კიდევაც!.. 😉

p.s.ეს ბოლო, რა თქმა უნდა, სანდროს არ ეხებოდა.. უბრალოდ შეგონება, მიაქციეთ ყურადღება პატარა ძმებს, ხშირად თქვენს მოწონების ობიექტთან ჩამშვებებად გევლინებიან 😀

რამაც ჩემი ბლოკნიტიდან გამოაღწია ანუ კანგაუთლელი ბადრიჯანი :)

Posted: სექტემბერი 9, 2011 | ავტორი: | Filed under: შენ გწერ :), ჩე_მზე | Tags: , , , , | 9 Comments

ჩამოვქალაქდი.

მზისგან ნაფერები სხეულით, ცვალებადი განწყობებით და ჩანაწერებით გავსებული ბლოკნოტით.

დამხვდა საწოლი, სადაც ყველაზე კარგად მძინავს, facebook, რომლის გარეშეც როგორ ვძლებდი მთელი ზაფხული, უბრალოდ ვერ მივხვდი და ბლოგი, რომელსაც ობის სუნი აქვს…

3 დღეა დავბოდიალობ, შემოვდივარ გავდივარ, ვხსნი new Tab-ს და ისევ ვხურავ..

მგონი ზაფხულისგანაც კი გადავიღალე..

რაღაც დიდხანს გაგიგრძელდა დუმილი ბლოგზეო..  ვიცოდი რომ მართალი იყო, მაგრამ გავჩუმდი.  უფრო სწორედ,  კი არ გავჩუმდი ვუთხარი, მოდი მესტუმრე და შენ დაწერე ჩემთანთქო. : )

მერე წარმოვიდგინე როგორ აწევდა წარბს, (თან თავის გაბანჯგვლულ და მეორეზე გადაბმულ წარბას 🙂 ) და სხვა რა გზა მქონდა, ავდექი და წერა დავიწყე!

წერა რა, აქა-იქ გადმოწერა 🙂 ზაფხულის ჩანაწერებიდან..

ამიტომ გამოდის ცოტა აბურდული (ცოტა რა, კარგად..) აჯაფსანდალი..  თუმცა მმ.. გემრიელად შეზავებულ აჯაფსანდალს რა ჯობია! ოღონდ ხო, კანგათლილი უნდა იყოს ბადრიჯანი, თორე “იჟოგას” თუ რაღაცას მაძლევს. ვაიმე, ეს  რაღა შუაშია. მოკლედ, დავიწყეთ:

” ახალი სიბრძნე ჩამოვაყალიბე:   “ვისაც სჭირდება ის იგებს!”
კარგი, აღარასოდეს აღარ ვითამაშოთ სურვილებზეო… : ) ”

………………………………………………..

“განშორებითაცს შეიძლება გავიცნო შენი რომელიმე მხარე…
არაფერი მითქვამს.   უბრალოდ ვიფიქრე:  განშორებისას გაიცნობ არა სხვის, არამედ შენს რომელიმე მხარეს!
მარტივია.
შენ რჩები მარტო. შენს თავთან მარტო..    მარტო ხარ, ფიქრობ და ხვდები, რომ   

 შენ დაგაკლდა!“

…………………………………………………………………………………

-კარგია, ანუ ჩვენი ურთიერთობა განსხვავდებაო სხვებისგან..

მე ისევ ახალი სიბრძნის ჩამოყალიბება დავიწყე: ნებისმიერი ერთი ადამიანის ურთიერთობა მეორესთან განსხვავდება მისი და მესამის ურთიერთიბისაგან…

გამაჩუმა. ეს მეორე სიბრძნე შენი არ არის, მეც ვიცოდიო…

შეიძლება.

თუმცა ახლა მე ჩამოვაყალიბე, ამიტომაც, ჩემია : )

…………………………………………………………………………………

” -ზოგჯერ ერთი შეხებითაც ჩანს რაღაც…
– ერთი შეხებით, ერთი კოცნით… თვალებში ჩახედვით…    მე რომ შემეხე იგრძენი რამე?..”

…………………………………………………………………………………………

“… შეხება ისევე როგორც კოცნა, ცალმხრივი არ არსებობს!  ამიტომ ან ერთი იგრძნობს რამეს, ან მეორე… “

27 აგვისტო...

……………………………………………………………………

     p.s   რა იყო ახლა ეს?..    ამბები რომელსაც ვერავინ გაიგებს ალბათ.

ხო ხედავ, არასოდეს არ უნდა დამაძალო რამის დაწერა 🙂  იმიტომ რომ დაძალებით არაფერი გამომდის…

ახლაც არაფერი გამოვიდა.

არაფერი, გარდა თავის დაძვრენისა!

კარგად შეზავებული კი არა კანგაუთლელბადრიჯნიანი  აჯაფსანდალი!… :@

წავედი, ბორჯომს მაინც ვიყიდი..