კიდევ ერთი მზე ჩემთან…

. 14/01/2011.

დილით ეკლესიაში ვიყავი.  უფლის წინადაცვეთა და ბასილი დიდის ხსენების დღე იყო, გილოცავთ! იმხელა ტაძარში  30-ოდე ადამიანი თუ იქნებოდა, სიცივისგან ვკანკალებდი თან ვცდილობდი ჩემი ხელთათმანებით ჩემი პატარა ძმის გაყინული ხელები გამეთბო…

და მერე… ორივე ვეზიარეთ…  რა ცხელი იყო და რა ტკბილი მდუღარება…

აღარ გვციოდა არცერთს..

ჩემი ყველაფერი!..

. ხვალ სალო ჩამოდის ჩემთან, გამოცდების წინ ყოველთვის ერთად ვმეცადინეობთ, ( 😀 )  და ახლაც ასე ვგეგმავთ. . სპეციალურად სალოსთვის გამოვაცხვე ნამცხვარი .

დღეს მივხვდი, მიყვარს როცა გარშემომყოფებს ვასიამოვნებ.

. კიდევ რაც ძალიან გამიხარდა, – სალომეს მშობლებმა კომპიუტერი აღირსეს 🙂 (თბილისში უნივერსიტეტის ჩაბარების შემდეგ ჩამოვიდა და მარტო ცხოვრობს) გამიხარდა, იმიტომ რომ სალომესაც ძალიან გაუხარდა, რამდენი ხანია ელოდებოდა..

სხვა რავი, მეტს მგონი ვერაფერს ვიხსენებ…

არც ეს მომწონს, ასეთი მშრალი და უემოციო, თითქოს მოვალეობის მოსახდელად დაწერილი პოსტები.

სხვა დროს ალბათ აღარასოდეს შევუკვეთავ საკუთარ თავს რაიმეს დაწერას!

და მაინც..

თურმე.

კიდევ ერთი მზიანი…


ჩვენ ვხედავთ მზეს!

მზე რომ ძალიან ძალიან, რაღაც სხვანაირად მიყვარს, ეს მგონი ყველამ იცის ვინც კი ოდესმე თუნდაც შემს ბლოგზე მოხვედრილა.  ასე რომ, რა გული გამიძლებდა, მეც არ შევვერთებოდი ტომუშკას წამოწყებულ თამაშს “მე ვხედავთ მზეს!”

დღეიდან მომავალი 1 თვის მანძილზე ყოველდღე  ხისსუნიანი სახლის დიასახლისი, გრინმარი, სქოლიოზიანი ემბრიონი, ტომუშკა,  კანარიო, კლოუნი, გიგოლი, baccus, როცა ონკანში ჭის წყალი მოდისსიცარიელით სავსე ბლოგი და მე,  ჩვეს ირგვლივ მოციმციმე მზეებს დავინახავთ. ვეცდებით სულ არაფერში დავინახოთ კარგი ამბები და არ გამოგვეპაროს სულ, სულ პაწაწკინტელა სიკეთე და სიხარული ჩვენს ირგვლივ!

ჩემი დღევანდელი სიხარული: მგონი თანდათან ჩემს იდეას ფრთები ესხმება!

რამდენი ხანია აკვიატებული მაქვს ლაშქრობაზე წასვლა. როგორც იქნა ჩამოვყალიბდი, გამოცდების დამთავრებისთანავე ბორჯომ-ხარაგაულის პარკში წავალთ ლაშქრობაზე 2 დღით მარშუტი უკვე გვაქვს და ახლა დღის დაგეგმვა და რაც მთავარია თანამგზავრების მოძიება დაგვრჩა 🙂

ტა-ტააამ  ! ! ! ღამეს სრულიად უსასყიდლოდ (მადლობა ტყე-პარკის ადმინისტრაციას :)) ამ კოტეჯში გავათევთ!

(ფოტოები რეალურია და სულ რამდენიმე დღის წინ არის გადაგებული 🙂 )

null

 

თან რაც ყველაზე მეტად გამიხარდა, შიგ არის ბუხარი და 11 კილოომეტრის გავლის შემდეგ შეციებულები ცეცხლს როგორ მივეტუზებით, წარმოიდგინეთ 🙂

 

 

და  თოვლიიი ❤  აი აქ მაინც მოვახერხებ გუნდაობას ცოტას!

აი ჩემი სიხარული (sun) არაფერი განსაკუთრებული, მაგრამ მაინც… : )


სიყვარულის ახსნასავით…

 

არავითარი წინასწარ განსაღვრული თემა და მიზნები..

არ ვიცი რას ვწერ და რას დავწერ 🙂 შეიძლება ასეთ შემთხვევაში არც უნდა დავწერო რამე 🙂 მაგრამ..

 

უბრალოდ მომენატრა… მომენატრე…   შენ..

შენ!

ზუსტად შენ, რომელიც ახლა ამ პოსტს კითხულობ! ❤

 

შეიძლება სულ უბრალოდ შემოხეტებული, ან იქნებ ალუბლის ყვავილების სურნელს და მზის სხივებს გამოყოლილი მკითხველი..

რა მნიშვნელობა აქვს! უბრალოდ…

მთავარია, რომ მე ვხვდები.. მჭირდები!

და შენს გარეშე არც ერთ ჩემს სიტყვას აქ დაწერილს არ აქვს აზრი..

ვფიქრობდი, რომ დავიღალე..

ვფიქრობდი, რომ აღარასოდეს გავაგრძელებდი წერას..

რომ სისულელეა წერდე და მერე გიხაროდეს ყოველი სხვისი დატოვებული აზრი შენს პოსტზე..

მაგრამ..

უამისოდაც არ შემიძლია, მივხვდი… 🙂

უბრალოდ…

ძალიან, ძალიან მიყვარხართ… ❤

 

p.s. მართლა ჯობდა არ დამეწერა ხო? : )))


“hey soul sister!!!” <3

ჩემთან ერთი საყვარელი არსება შემოვასახლე ..   ❤  ჩემი მზიანი…
ხოდა ეხლა მთხოვა იქნებ 5 წუთიანი სიმშვიდე მომანიჭო და პოსტს გიწერო 😀
ვანიჭებ :)))

ვაიმეე….  როგორ ველოდები თვითონაც არ იცის ❤

ყველაზე ჩემიანი….  მასთანაც რომ სულ მზეა   -‘๑’


სოც. მედიის დღე და “იდეალური კრიტიკოსები”

დარწმუნებული ვარ უკვე ყველა იქ მყოფი ბლოგერი დაწერდა როგორ აღინიშნა სოციალური მედიის დღე მთაწმინდის პარკში, ვინ წარმოადგინა პრეზენტაციები, რომელი ბლოგერები გაიცნეს და ა.შ.   🙂

მე კი როგორც ყველაზე ზარმაცი და უფრო მეტად კი  და-ძმის მიერ შევიწროებული ბლოგერი,  ახლა ვეცდები რამეფრად რაც მახსოვს ის მაინც დავწერო, თორე რომ ვთქვა გუშინდელი ემოციები დღემდე გამომყვათქო, არ ვიქნები მართალი 🙂

ამ დღესთან დაკავშირებული პოსტების უმეტესობა რა თქმა უნდა აღფრთოვანების გამომხატველი ეპითეტებითა და შორისდებულებითაა სავსე,  თუმცა ზოგიერთმა მწვავე კრიტიკაც არ დაიშურა 🙂

მაგრამ მოდით ყველაფეერს თავის სახელი დავარქვათ!

რაც გაკეთდა დასაფასებელია!

რა აზრი აქვს იმის მოყოლას თუ რომელი ბლოგერები გავიცანი, ვის გავუღიმე,  რამდენი ნაჭერი პიცა შევჭამე და რა მოხერხებულ პოზებში ვაფიქსირე დიადი ბლოღერები!
.
მთავარია ისაა რომ არ მომწონს წამოსული ტენდენცია,  ასე ყველაფრის ხაზის გადასმა და გაკრიტიკება!
.
ალბათ ყველა აღიარებს, იყო ბევრი ხარვეზი: ტექნიკური პრობლემები,  ხმაური,  შეუფერებელი სამიზნე აუდიტორია..  ამას ემატებოდა ზოგიერთი პრეზენტაცა რომელსაც ეტყობოდა მოუმზადებლობა..
.
მაგრამ მოდით შევეშვათ იმას თუ  რა იყო ცუდი!  და უბრალოდ ვაღიაროთ  რომ  უმეტესობისთვის ეს დღე სხვა თუ არაფერი, მხიარულ და მზიან დღეებში ჩაიწერა 😉
.
რა არის ცუდი იმაში თუ ვიღაცას მოუვიდა თავში იდეა, მერე ვიღაცას გაუმხილა, მერე ბევრი იწვალეს თუ ცოტა იფიქრეს, ამ იდეას ხორცი შეასხეს და მოახერხს რომ რამდენიმე ათეული ბლოგერი შეეკრიბათ და თავიანთი ცოდნა გაეზიარებინათ.
ის სხვა საკითხია თუ რა არ ვიცოდით და რა გაგვაგებინეს ახალი, მაგრამ მე ვფიქრობ, მთავარი მაინც რაიმეს კეთების სურვილია!
.
და თქვენ, ვინც ასე ხმამაღლა აცხადებთ, რომ ეს დღე სოციალური მედიის კრახი იყო, მინდა გითხრათ:
აი ბურთი და მოედანიც თქვენთვის დაგვითმია!

(არა მგონია მთაწმინდის პარკის ადმინისტრაციამ უარი გითხრათ 🙂 )
არ დაგაღალატებთ და “ჩვენ ისევ მოვალთ!” 😀

p.s.  საერთოდ არ ვაპირებდი ასეთი სახის პოსტი დამეწერა ამ დღესთან დაკავშირებით, მაგრამ უკვე ყველასთან დაწერილია შინაარსობრივი მხარე, ახალს რას გეტყოდით და ასე წერა-წერაში ჩემი რეაქცია შემომეპოსტა 🙂
რა ვქნა, არ მიყვარს ადამიანები რომლებსაც მარტო სხვივი კრიტიკა გამოსდით კარგად!
თუ ჰგონიათ რომ დანარჩენებმა ვერ შევამჩნიეთ უამრავი ხარვეზი და მოუმზადებლობა?!    არაა საჭირო კრიტიკით ვიღაცაზე უკეთესად წარმოაჩინო თავი!
it’s all..   🙂
.
და კიდევ ერთხელ თამამად აღიარეთ რომ ნამდვილად იყო ერთი თბილი, მეგობრული, მხიარული, ზეპიცური, ბევრფოტოებიანი, ბომბორიანი და “როგოოოორ”-იანი დღე, რომელსაც სოციალური მედიის დღე ერქვა!!!!
.