ჩემი “მადლობა” და “ბოდიში”

…ვზივარ და ვფიქრობ. იმიტომ არა რომ საფიქრალი მაქვს ბევრი ან იმიტომ რომ ფრიად მოაზროვნე ადამიანად მიმაჩნია ჩემი თავი, უბრალოდ ვზივარ იმიტომ რომ წოლისგან დავიღალე და ვფიქრობ იმიტომ რომ არ მინდა ჩამეძინოს…     😀 😀

ნუ ამ ბოლო დროს მოვუხშირე “ვაიმე დედა რა ღადო ვარ” პოსტების წერას და  როგორც ხედავთ არც ამ პოსტის დასაწყისში გადამიხვევია “ერთხელ არჩეული გზისთვის”  😉

ხოდა რა ხდება…

აი, ეხლა მომივიდა თავში და რომ არ დავწერო “არ იქნების, არ მოხერხდების”  😛

ყველა ადამიანს ვისაც ჩემ ბლოგზე ერთხელ მაინც შემოუჭყეტია, კომენტარი დაუტოვებია, ან უბრალოდ მოსწონებია ჩემი დაწერილი ბოდვა და თუნდა 1 წუთი დაფიქრებულა ამაზე… მინდა ხმამაღლა ყველას გასაგონად ვუთხრა

“მადლობა!”

არ ვიცი, შეიძლება სისულელეა ამის დაწერა, მაგრამ მართლა ძალიან დიდი სტიმულს მაძლევს ის ემოცია რომელსაც მე თქვენი კომენტარების კითხვისას განვიცდი…

მადლობა დედას, მამას, ჩემ დას და ძმას, კიდე ჩემი ბიძაშვილის მეზობელს იმისთვის რომ სწამდა ჩემი..

and THE OSCAR goes to… 😀 😀

ვიცი ზოგიერთი მეტყვის, და მათ შორის უპირველესი ალბათ ჩემი ფრიად პატივცემული  და იქნება, რა მადლობების გადახდა აგიტყდა აქეთ გიხადონ მადლობაო,  🙂 (ჩემი დის ლინკს შეგნებულად არ ვუთითებ 🙂 )   მაგრამ არ იქნება მართალი..

რა თქმა უნდა მე არც ისეთი თავმდაბალი ვარ რომ უცილობლად მეორე ლოყა მივუშვირო ვინმეს, 🙂  მაგრამ რაც მაქვს და ჩემ თავს ვერ დავუკარგავ, არის ჩემი უნარი რომ შემიძლია (და ვცდილობ არასდროს დამავიწყდეს 🙂 )  მადლობის გადახდა ადამიანებისთვის..

ხო კიდე რაც მომწონს და ზოგიერთისგან განხვავებით არც მიტყდება,  და შემიძლია ესეც ისეთივე წარმატებით  ხმამაღლა ვთქვა, როგორც წეღან მადლობას ვამბობდი:

“ბოდიში!…  “

არ ვიცი და ვერც ვხვდები ადამიანების უმრავლესობა რატომ ვერ/არ ახერხებს ბოდიშის მოხდას როცა იცის რომ დამნაშავეა?

არ მინდა ეხლა  “დედა რა კარგი გოგო ვარ” პოსტი გამომივიდეს და დავწერო როგორ ზრდილობიანად ვიხდი ბოდიშს მაშინაც კი როცა  მე მეტაკებიან ქუჩაში ან ტრანსპრტში ან როცა რაღაცას უნებურად ვაფუჭებ…

უბრალოდ მიმაჩნია რომ ბოდიშის მოხდა სულაც არ აკნინებს ადამიანს, პირიქით ჩემს თვალში ზრდის კიდევაც და სხვის თვალში როგორაა ეს ამბავი არ ვიცი 🙂

ასე რომ მე ამაყად და ასევე ხმამაღლა შემიძლია ვთქვა:

“მე შემიძლია მადლობა გადავიხადო და ბოდიში მოვიხადო!!!”

და არა პირიქით  🙂

p.s.  აბიტურიენტობის მერე ვერ ვიტან გადახდილ ბოდიშებს და მოხდილ მადლობებს 😀 😀 😀