ვარდისფერი სათვალიდან დანახული სამყარო!

Posted: დეკემბერი 6, 2011 | ავტორი: | Filed under: NewsRoom, problem... | Tags: , , , , , , | 4 Comments

ბავშვობაში ხშირად მესმოდა: ”მოიხსენი ვარდისფერი სათვალე! შეხედე ცხოვრებას რეალურად!

მე მიკვირდა.

მიკვირდა არა ჩემი თავის, არამედ იმის, თუ რატომ უნდა გინდოდეს ვარდისფერი სათვალის მოხსნა.

… რატო უნდა გინდოდეს, როცა სკოლაში კლასელის მიერ დაუმსახურებლად მიღებულ ნიშანზე შეგიძლია იფიქრო, რომ მან ეს დაიმსახურა და არა ის, რომ მამამისი ”დიდი კაცია”,  მასწავლებელი კი, უბრალოდ,  ”პატარა მექრთამე”…

… რატომ უნდა გინდოდეს, როცა ქუჩაში, ეკლესიის ეზოებში, მიწისქვეშა გადასასვლელში, მეტროსადგურებთან,  მაღაზიებთან… ყველგან, ყველგან…  გხვდებიან დიდი, პატარა, თეთრი, შავი, დაუბანელი და კანაქერცლილი… სევდიანად გამოშვერილი ხელები და შეგიძლია იფიქრო, რომ ისინი მხოლოდ იმიტომ არიან, რომ შენ სიკეთე აკეთო…

… რატომ მოიხსნი, როცა ყვითელ სამარშუტო ტაქსებში 80 თეთრის გადახდისას შეგიძლია იფიქრო, რომ ასე ქვეყნის კეთილდღეობისთვის არის საჭირო.

… ან მაშინ რატომ უნდა მოიხსნა, როცა ბათუმში ენრიკე ჩამოდის?!

ან თუკი დაჭმუჭნილ ბოთლს და კვერცხებიან შლოპანცს გადააწყდები შემთხვევით სადმე…

რატომ მოიხსნი ვარდისფერ სათვალეს, როცა წეროვანთან  დომინოს ქვებივით ჩამწკრივებულ, ერთნაირსახურავიანი სახლების ტყეს დაინახავ?!.

მაშინ ხომ საერთოდ აღარ მოგინდება მოხსნა, როცა გმირთა მოედანთან ბაბილონის გოდოლივით ”ცასაწვდილი კოშკი” შეგეგებება.  მაღალი, იქამდე მაღალი, სანამ ყველა გვარი არ დაეტეოდა!..

… და მერე აგვისტოც გაგახსენდება. სისხლი და ტირილი.. ახლა უკვე შენს აზრებსაც გინდა,  გაუკეთო ერთი კარგი ვარდისფერი სათვალე.

…. და საერთოდაც, რატომ მოიხსნი, როცა შეგიძლია გურამ დოჩანაშვილის პერსონაჟივით იყვირო:

 ”ღამის 3 საათია და ყველაფერი გენიალურადააააააააა!” 

…………………………………………………………………………………………….

მაგრამ…

ჩემს ვარდისფერ სათვალეს მინები ჩამსხვრეული აქვს და მე ვხედავ!