ემოციებით პირამდე სავსე…

Posted: თებერვალი 13, 2011 | ავტორი: | Filed under: ჩემეული ჩანახატები... :) | Tags: , , , | 3 Comments

….

როცა ვფიქრობ, რომ ერთხელაც აღარ ვიქნებით არც მე, არც შენ, არც ის, არ სხვა.. სევდა მიპყრობს.. ვფიქრობ უჩვენო დღეებზე და მტკივა..

ისევ იბრუნებს დედამიწა, ისევ ამოვა მზე.. ისევ გააღებენ  დარაბებს.. ისევ იმღერებენ სერენადებს და ისევ აჩუქებენ ერთმანეთს ვარსკვლავებს!…

ჩვენ არ ვიქნებით…

ყველაფერი ჩვეულებრივად იქნება და..

უჩვენოდ დაკრეფენ ყვავილებს, გაიღიმებენ, დაწნავენ გვირგვინებს და გაშლილ თმებზე დაადგამენ ერთმანეთს..

მოგვენატრება ეს ყველაფერი… მოგვენატრება ეს ყველაფერი როს არ ვიქნებით…

………

და როცა ვფიქრობ, რომ აღარ ვიქნებით არც მე, არც შენ, არც ის, არც სხვა…

…თუმცა, რას ვამბობ?!. სად არ ვიქნებით?

– უბრალოდ აქ, დედამიწაზე!…

სიკვდილი არ არის დასასრული…

სიკვდილით იწყება!

სილაჟვარდის შესამოსელი

Posted: სექტემბერი 30, 2010 | ავტორი: | Filed under: მზიანები, ჩუმი მზიანი ლექსები... | Tags: , , , , , | 4 Comments


მე გავგედდები…

გადავიქცევი ციფერ ოცნებად

და როგორც ყველას,

მომინდება

მზესთან…

გაფრენა…

ცის სილაჟვარდეს შემოვიხვევ

შესამოსელად..

მე მზესთან მივალ სურვილებად,

ოცნებად… ლოცვად…

და გათენდება!..

აივსება ყველა ნაპრალი.

მზე სხივებს დაღვრის,

სველ ქვიშაშიც მზე გაიღიმებს.

უთეთრეს სხივებს შემომაწნავს თმებზე პეპლებად

და მიმიზიდავს, მიმიტმასნავს,

როგორც მთა იელს…

მე სილაჟვარდეს შევერევი,

ვიქცევი მგოსნად

და როგორც გედი, მე ვიმღერებ უთეთრეს სხივებს.

ჩაიფერფლება ბოროტება,

ტანჯვა,

ვაება..

მზესთან აღარ სჩანს არც სიავე,

არც მწუხარება…



ზევიდან მიწა,

უშავესი ეს დედამიწა..

შ ე ბ უ რ ვ ი ლ ი ა

ს ი ლ ა ჟ ვ ა რ დ ი ს

შ ე ს ა მ ო ს ე ლ ი თ …

2007 წ