ჩემები მი–ყვარ–ხართ!!!

ამ წამს მოვედი ჩემი დაქალის ბოლო ზარიდან  და იმდენად დაღლილი დასიცხული ვარ რომ წესით ლოგინზე უნდა მივეგდო და დაახლოებით 1 საათი საერთოდ არ გავინძე, მაგრამ არ შემეძლო აქ არ დამეწერა ის განცდები რასაც ახლა ვგძნობ!

ჩემი სკოლა, ჩემი კლასი და ჩემები მომენატრნენ!!! დამაბრუნეთ რა!….

სკოლა ჩვენ წინა წელს დავამთავრეთ და ბოლო ზარი 31 მაისს გვქონდა. მგონი მთელ საქართველოში ყველაზე გვიან, ასე იმიტომ გადაიდო რომ გვიან დავიწყეთ რეპეტიციები და ძლივს მოვაბით თავი ყველაფერს. მაგრამ საბოლოოდ ისეთი მაგარი გამოვიდა რომ  ნუ რავიცი 🙂  თან რაც მთავარია არავითარი რეჟისორი არ გვყოლია 🙂   ხოდა კიდე რაც ყვეეეელაზე მაგარია, სცენიდან ჩამოვედით თუ არა ჯერ ეგრევე ჩვენ კლასში ჩვენი მარის დაბ. დღე ავღნიშნეთ და მეეეეერე  ჩავხტით ავტობუსში და 1 კვირიან  ექსკურსიაზე გავსქურეთ : ))))

ის 1 კვირა მართლა ყველაზე ლამაზი და დაუვიწყარი იყო ჩვენს ცხოვრებაში.   იქ ვშლიდით კარვებს სადაც დაგვიღამდებოდა და ასე ბოდიალით თითქმის მთელი საქართველო შემოვიარეთ 🙂

პირველად აბასთუმნის ტყეში დავბანაკით, ულამაზესი იყო იქაურობა და ფართედპირდაღებულები ვსუნთქავდით სუფთა ჰაერს 🙂

ცუდი  ის იყო რომ ძალიან მალე დაგვაღამდა და ფარნის შუქზე და ნახევრად სიბნელეში მოუწიათ ბიჭებს შეშის მოგროვება, კარვების გაშლა და ჩვენ კიდე საჭმლის გამზადება 🙂

ისე ცუდი კი არა ზუსტად მაგას ქონდა მუღამი 😉  ხო მერე ცეცხლიც დაინთო და ბოლოს მწვადებიც  წამოაცვეს სახელდახელო შამფურებზე 🙂  გული მიგვდიოდა ისე გვინდოდა და რომ შეიწვა ხელში სუკების ნაცვლად ქათმის მენჯები შეგვხვდა : ))))))  მერე როგორც იქნა დავლაგდით და დაღლილები გავეხვიეთ საძილე ტომრებში..  დილით ძალიან ადრე გამეღვიძა, ძალიან ციოდა..  ეხლა დაწვრილებით აღარ მოვყვები როგორ იბანავა მიშომ გაყინულ წყალში რომელშიც ჩვენ თითის ჩაყოფაც არ შეგვეძლო და კიდე ამდენ სისულელეს 🙂

აბასთუმნიდან დავიძარით ვარძიისაკენ, მანამდე კი გზაში მოვიანხულეთ ძალიან ლამაზი მონასტერი რომლის სახელიც სამწუხაროდ ჩემ დებილ თავს ეხლა უკვე აღარ ახსოვს 🙂  ვაიმე ვნახეთ ძალიან ბევრი თავის ქალა იქ  მოღვაწეების. ერთ–ერთმა ბერმა რომ შეგვატყო რომ ცანცარა და უაზრო ბავშვთა ხროვა არ ვიყავით, შეგვიყვანა საკურთხევლის გვერდით ოთახში და გვაჩვენა უხრწნელი ნაწილები იქ მოღვაწე ერთ–ერთი ბერის.. ეს იყო შოკი!  ნაწილები კი არა მთლიანი სხეული იყო ჩასვენებული.  სახეზე არ გადახსნა გადასაფარებელი, ცოტა დაგვინდო 🙂

ამის მერე წამოვედით ახალქალაქში სადაც გველოდებოდა ჩვენი  სუპერ სტარი კალათბურთელი კლასელი, რომელიც თამაშის გამო ვერ წამოვიდა ჩვენთან ერთად წინა დღით 🙂   გული გულობსო ამაზე იყო ნამდვილად ნათქვამი 🙂

ვაიმე ეხლა გადავხედე და ვნახე რომ უკვე ძალიან ბევრი დამიწერია და დარწმუნებული ვარ რომ არავინ მოიკლავს ამის კითხვით თავს 🙂

მოკლედ გეტყვით რომ აბასთუმნიდან წავედით ვარძიაში, იქიდან რაჭაში, რაჭიდან ცაგერში, მერე ქუთაისში, ქუთაისიდან ოზურგეთში და ბოლოს სარფით დავაგვირგვინეთ 🙂    არ შეიმჩნიოთ რომ  ზოგიერთი სურათი ოდნოდან არის ამოკოპირებული 🙂   ესეც რომ მაქვს მიხარია  🙂

ეს ხერთვისის ციხეა  🙂 ეს კიდე.. ვაიმე რა მჭირს სახელები მავიწყდება, ხერთვისის მერე  ვარძიამდე სანამ მივალთ იქაა ეს ეკლესია და  არ ფუნქციონირებს, და როგორც გავიგეთ თურმე რაღაც არასწორად ყოფილა აშენებული  და მაგიტომ

ვარძიის გვირილები