თსუ-ს კოშმარი!
Posted: ოქტომბერი 2, 2011 Filed under: სტუდენტური ცხოვრება, problem... | Tags: ბაზა, თსუ, კრედიტი, საგანი, სიზმარი, ცხრილი 9 Comments…. შეშინებულსა და მთლად გაოფლილს გამეღვიძა… ალბათ მანიაკებითა და ზომბებით სავსე სიზმარი ვერ შემაშინებდა ასე. ეს ნამდვილად უარესი იყო: “ბაზა გახსნილია.. მე დავაგვიანე.. ვერაფერს ვირჩევ! ნერვები მეშლება.. ვტირი.. აააარცერთი კრედიტი!” 😐
სწრაფად ვახელ თვალებს და რატომღაც ჩემს აჩქარებულ გულისცემას ვუწყებ თვალას. სიზმარს ვიდგენ მეხსიერებაში.. საათს დავხედე. 03:14..
“თუ ხვალ გავიგე რომ შუაღამისას გაიხსნა ბაზა, ჩავთვლი, რომ წინასწარმეტყველური ნიჭი მაქვს.” რატომღაც სულელივით ვიღიმი და გვერდს ვინაცვლებ.
ბბრ.. ვერ ვისვენებ.
სწრაფად ვდგები და კომპიუტერს ვრთავ…
sms.tsu.ge … სტუდენტი. სალომე ჩხეიძე. პაროლი ( :P) … ინდივიდუალური ცხრილი…
საგნების არჩევა ისევ გაფერმკრთალებულია. ბაზა არ გახსნილა!
რატომღაც ისევ სულელივით ვიკრიჭები და მიტოვებული ლოგინისკენ მივიწევ…
ჩემი სიზმარი მეორე დღესვე ამიხდა: ზუსტად ღამის 4 საათამდე ვიჯექი და ველოდებოდი როდის გაიხსნებოდა ბაზა.. ვცდილობდი არ დამეკარგა მოთმინება. ვცდილობდი…
ბოლოს უკვე ვიცინოდი…
ვიცინოდი ვერ არჩეულ კრედიტებზე, ჩემს თავზე, ჩემი ჯგუფელების სასოწარკვეთილ და გინებაგარეულ სტატუსებზე.. ვერ გახსნილ ბაზაზე და 3 და 4 კრედიტიან არჩევით საგნებზე.. დაწყვეტილ ნერვებზე და ჯერარდაწყვეტილებზეც..
მოკლედ ვიცინოდი.
თსუ-ზე!..
მაგრამ მე მგონი ყველაზე მეტად გამიმართლა… 2 დღიანი საგნებს ჩასაფრებისა და უნივერსიტეტის დეკანატში რამდენიმე ვიზიტის შემდგეგ.. “იქმნა ნათელიი!”
8 საგანი. ზუსტად 35 კრედიტი და რაც მთავარი ყვეეელა ჟურნალისტიკის!!! სხვა ფაკულტეტების და ჩემთვის არასაინტერესო საგნების შემოჩეჩების გარეშე!
ჩემი ამ სემესტრის ცხრილი!!!
ჩათვალეთ რომ ღორი ვარ და გახარბებთ 🙂
p.s. ხო, გილოცავთ თსუ-ელობას პირველკურსელებო, მეც მიხაროდა თქვენხელა რომ ვიყავი 🙂
ხოდა თქვენც გილოცავთ, მაინც 🙂 ჯერ ყველაფერი წინ გაქვთ 😉
p.s.2 🙂 ის კოშმარული 2 დღე მთლიანად არ აღვწერე. არა იმიტომ რომ ყველაფეირ ზედმიწევნით არ მახსოვს.. არა, უბრალოდ დავიღალე… 😐 თსუ-ელი თუ ხარ ამას ისედაც მიხვდები… თუ არადა take it easy 😉
ჩემი მზე – დე …
Posted: იანვარი 17, 2011 Filed under: მე ვხედავ მზეს!, ჩე_მზე | Tags: დედა, მე ვხედავ მზეს, სიზმარი, ქსეროქსი 16 Commentsმაღვიძარამ პატიოსნად ზუსტად დროზე დარეკა. ამ დროს ჯერ კიდევ სძინავთ ჩემებს – მიყვარს დილის სიჩუმეში, დასვენებული გონებით მეცადინეობა. “სულ ათიოდე წუთი” – შევთხოვე სინდისს და ისევ საბნის ქვეშ შევძვერი.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
…თვალებდახუჭულმა ხელის ცეცებით მოვძებნე მობილური.
11:00 !!!
ჩემი დილით მეცადინეობის გეგმები ჩაიშალა. არც მწყენია. სულ ცოტა შემრცხვა.
ადგომას აღარ ვჩქარობა. მეცადინეობაზე მეტად დილის ძილი, სიზმრებიდან გამოყოლილი სუნი და თვალებდახუჭულს ფიქრი მიყვარს.
მახსენდება გუშინ როგორ უაზროდ, სიგიჟემდე მომინდა დედას ჩავხუტებოდი.
“დეე, დე, აქ მოდი რა ერთი წუთით, სწრაფად რა დეეეე!” – მე პლედში გახვეული ჩემს ლოგინზე ვწევარ და წიგნებსა და ქსეროქსებში ვარ ჩაფლული.
დედა სულ რამდენიმე ნაბიჯში დგას ჩემგან და გაკვირვებული სახით მიყურებს. “დეეე..”
და ისე უზომოდ ძალიან მომინდა რომ სულ 1 წამში გადავიძრე პლედი და წამოვფრინდი. რა თბილი იყო დე.. ყელში შევუძვერი.. ჩამიგულმკერდა..
გაუხარდა. ხშირად არ ვარ ასეთი თბილი 😐 შემრცხვა…
ისევ უცბად მოვწყდი და საწყის პოზიციას დავუბრუნდი, ჩემს ქსეროქსებთან…
მიყვარს ჩემი მზე!…
p.s. ბოლოს როდის ჩაეხუტეთ დედას?…
კომენტარები