მზიანი პოსტი, მერე რა რომ თოვს…

Posted: ნოემბერი 27, 2011 | ავტორი: | Filed under: მზიანები, შენ გწერ :), ჩე_მზე | Tags: , , , , | 2 Comments

”მომენატრა ერთი შენებური, მზიანი პოსტი..”   

თითები გაყინული მაქვს.. გარეთ თოვს..  და მე არაგამართულქართულად დამთბა ❤

დაბრუნებისთვის კი  ეს ერთი წინადადება საკმარისი იყო…

დ ა ვ ბ რ უ ნ დ ი . . .

იმდენაც ჩემი ხარ და იმდენად მიყვარხარ…..

ისეთი ახლო ხარ და თან შორი…

ისე მინდა ბედნიერი იყო და ისე ვიღუშები, როცა მეუბნები რომ დაიღალე, მოგბეზრდა და უბრალოდ გინდოდა  პატარა ლამაზი სიყვარული, თუნდაც საერთოდ არ ეთქვა, რომ უყვარხარ…

აგრიე და ავირიე მეც.

და ისე მინდა, იმდენად, ისე უაზროდ რომ მზე იყოს!

გარეთ..

ჩემთან..

და შენთან…

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

რა მინდოდა, ამით მეთქვა?..

უბრალოდ, დავბრუნდი.

და ეს    ”გეძღვენა მხოლოდ შენ!”  : )

ყველაზე ტკბილი

Posted: აპრილი 4, 2011 | ავტორი: | Filed under: ჩე_მზე | Tags: , , , , | 14 Comments

რაიმე თბილი, მზიანი და იმედიანი პოსტი კარგი იქნებოდაო..

…………………………….

ჩემი სახლის ვრცელი და გრილი სადარბაზო.

ეზოს ბავშვების სასახლე –   პატარ–პატარა მინებიანი მაღალი ფანჯრით,  გრძელი კიბეებით და  ხის რიკულებიანი მოაჯირით.

…სადარბაზოს შესასვლელ კარში გაჭირვებით ვაფარებთ გრძელ, ალაგ–ალაგ ჩრჩილისგან ამოჭმულ ფარდას.

ფურცლებს პატარ–პატარ მართკუთხედებად ვჭრით და დიდი მონდომებით გამოგვყავს სულ რამდენიმე სიტყვა:

ბილეთი

დასაწყისი 5 სთ.ზე                              ფასი 20 თეთრი

გრძელ სკამებს ვამწკრივებთ სადარბაზოს შესასვლელთან და ფარდის ნახვრეტებიდან ჩუმად ვიჭყიტებით.

ნელ–ნელა ივსება სკამები და თითქოს ერთმანეთის გულისცემაც გვესმის.

..და მერე ვმღერით საბავშვო ბაღში ნასწავლ სიმღერებს, გამოთქმით და ხელების ნარნარი შლით ვყვებით ლექსებს, ( 🙂 ) ვცეკვავთ.

ბევრი ტაში და ყვავილები…

მეზობლები იღიმიან.

“კულისებში” ჩუმად ვიცინით და ერთმანეთს ვეხუტებით.

მოსაღამოვდა. ფარდას ვხსნით და სკამებს ვალაგებთ.

“ოცი.. ორმოცი.. სამოცი…..  ლარი..”

(“ოთხმოცი კაპიკი და კიდო მანეეთ, ტიტუუ რა ბევრიაა” 🙂 )

გვიხარია.

თავქუდმოგლეჯილები მივრბივართ.

5 წუთში ყველას ტკბილი, გემრიელი ჩუპა–ჩუპსებით გვაქვს გაბერილი ლოყები.

არ ვიცი, რამდენად თბილი, მზიანი და მითუმეტეს იმედიანი გამომივიდა ..

უბრალოდ ეს ჩემი ბავშვობაა.. ყველაზე ტკბილი  ❤

ჩემი განაცხადი

Posted: იანვარი 13, 2010 | ავტორი: | Filed under: ჩე_მზე | Tags: , , , | 14 Comments

“მე დავიბადე… თვითონ განსაჯეთ, ვინ იქნება ჩემი ცხოვრების მთავარი გმირი, მე თუ ვინმე სხვა…”

ჩემი ბლოგიც შეიქმნა..  🙂   ეს კარგია თუ ცუდი არ ვიცი უბრალოდ ფაქტებს ვაფიქსირებ  😀

ეს სიტყვები თუ სწორად მახსოვს დევიდ კოპერფილდისაა და რატომღაც გამახსენდა პირველი პოსტის წერას რომ ვიწყებდი ჩემს “ცინცხალ” ბლოგზე 🙂 რავი…

არ მინდა პირველივე პოსტი “გაბღენძილი” და გაბერილი სიტყვების რახა-რუხი გამომივიდეს (აქვე გაფრთხილებთ რომ შესაძლოა ასეთი პოსტებიც იხილოთ:D ) ამიტომ ახლა ბევრს აღარ ვიბოდიალებ და უბრალოდ ვიტყვი! მე მოვედი!.. 😀   😀

ვერ შეგპირდებით რომ ვიქნები ძააალიან აქტიური ბლოგერი და დღეში 10 პოსტს დავწერ 😀 მაგრამ რასაც დავწერ იქნება ჩემი და არა სხვა საიტებიდან ამოკრებილი ინფორმაცია (ვუკბინე ზოგიერთს 😀 ) ..

აუცილებლად იქნება სიყვარულიანები,    მზიანები და ღიმილიანები…  🙂 იმიტომ რომ მე მიყვარს მზე!!!