დეპრესიისწინა პოსტი და უინტერესო მაძებრები ანუ როგორ მოხვდით ჩემთან?

ბლოგოსფეროში ახალი ტეგ-თამაში დაიწყო, ნუ  რაღა ახალი, მაგრამ უჭუკლესმა ვეკომ მას თამაშის სახე მისცა  და დაიწყოოო… მე სიყვარულოვნასგან ვიქმენნი დათაგული 🙂  ასე რომ რა უფლება მაქვს არ გამოვიყენო ესოდენი პატივი და უდიერად მოვეპყრო მის ჩემდამი სიმპატიებს, დაფასებას, სიყვარულს, ჩახუტებას, გაგებას და ამბავს 😀 😀

სიმართლე რომ გითხრათ განსაკუთრებით საინტერესო “მაძებრები” არ მყავს, ალბათ იმიტომ რომ ჩემ ბლოგზე ვერასოდეს შეხვდებით “სექს”, “ძუძუს” და ა.შ. ( უკვე შეხვდებით 😀 )

მოკლედ ვიწყებ:

დევიდ კოპერფილდი – ნუ აშკარად ინტელექტუალი მაძებარი იყო, მაგრამ  ვგონებ იმედები გაუცრუვდებოდა 😀

lamazi bichebi –   ლამაზი ქალი ვიცი მე 😀 ყველაზე ხშირად მგონი ამით ხვდებან ჩემთან 🙂

ნერვოზი-ნევროზი (3-ჯერ )–  არ მაქვს გენაცვალე, დამანებე თავი რაა.. კიდე აქ ხაარ? გადი არა, არა, არ მჭიიირს ვაიმე შემომაკვდებიი!!!!

პ.ს. აი ხო გეუბნებოდი არ მჭირს ნერვოზი 🙂

remarki – აჰ, კიდევ ერთი ინტელექტუალი 🙂

me mapatiet – არაფერია შე კაცო, რა ბოდიშებს იხდი, კიდე შემოიარე 🙂

წვიმის ხმა ფანჯრის მინებზე? 😉 არა ღია მქონდა და პირდაპირ ოთახში ასხავდა 😀

ჩემი მი –   მი არა მაგრამ შემიძლია შემოგთავაზოთ დო, რე და ლა 😀

კოპერ ფილდი –  კოპერი აქაა და ფილდი გასულია და ხვალ  იქნება, სხვა დროს მობრძანდით 🙂

წვიმა და სიყვარული – ხოო მაგას ბევრს იპოვიდით ჩემთან 😉

კიდევ ჩემთან ეძებენ “ვარდისფერს”  “ალუბალს”  “ქოლგებს” და “მზეს…”  თავიდანვე ხომ ვთქვი არ მყავს “საინტერესო მაძებრებითქო” 🙂
არც ამის დაწერის ხასიათზე ვიყავი ჩემი უმძიმესი  დერესიის ზღვარზე ყოფნის გამო და ამიტომაც იყო ეს პოსტი მთელი კვირა დრაფტებში რომ ესვენა 🙂
ნუ როგორც იქნა მოვაბი თავი და სულ მალე დავკლიკავ “publish”-ს  🙂
მანამდე კი როგორ იქნება რომ წესებს არ დავემორჩილო და ეს თამაში სასიკვდილო
გავწირო 😀  ამიტომაც მისი სიცოცხლის გახანგძლივების მიზნით ვთაგავ ჩემს  უსაყვარლეს მზიან ბლოგერს  Here Comes The Sun-s და წყაროს 🙂

ხო და კიდევ ერთი რაც ყველაზე მეტად გამიხარდა :

salolas.wordpress.com —  სწორად მომაგენით, და მიხარია რომ გსმენიათ და მეძებდით  😉  🙂



ქუჩაში რომ შემოგხვდეთ… : )

-‘๑’-        საციციკორემ დამთაგა.  : ) ხოდა ახლა როგორც ჩანს მომიწევს ჩემს თავზე ლაპარაკი და ბევრი ბლა–ბლა–ბლა : )   “ვარ მაღალი ქერა, ციფერთვალება, 90–60–90…”  უი უკაცრავად ეს რა შუაშია?!  🙂  🙂

მოკლედ ასე,  ვიწყებ : )

როგორც წესი სწრაფად დავდივარ, გარდა იმ უიშვიათესი შემთხვევისა, როცა მაღლები მაცვია, ქუსლზე კი მართლა ძააალიან იშვიათად ვარ, და თუ მაინც მაცვია, მაშინ ჩემს გაბერილ ჩანთასაც დააკვირდით, შიგნით აუცილებლად “ბალეტკები” მედება : ))))  რავიცი იქნებ უცბად დაჭერობანას თამაში მომინდეს 🙂 🙂 : )

ასე რომ არ გამოვიყურებოდე  🙂 🙂 🙂

აქედან გამომდინარე ალბათ იმასაც მიხვდებოდით რომ დიიიდი ჩანთები მიყვარს სადაც უამრავ უსარგებლო ნივთთან ერთად, ზოგჯერ პატარა სათამაშოებსაც აღმოაჩენთ 🙂

თუ წვიმიანი ამინდია და ქუჩაში შემთხვევით ჩემი ნახვაც გინდათ, მაშინ  ვარდისფერ ქოლგიანი გოგო ეძებეთ : )

ხო და კიდე რომ დავაზუსტოდ, ქოლგა აუცილებლად აქეთ–იქით ირხევა, იმიტომ რომ მძიმეა და იმიტომ რომ ამ გოგოს ხელში ძალა არ აქვს.   თუ გვერდით  გოგოს ვინმეც მიყვება, მაშინ იმ “ბედნიერს” აუცილებლად თავში ხვდება ყოველ მოძრაობაზე 🙂

ოჰ, ასევე მნიშვნელოვანი მომენტიც, თუ  მარტო არ  ვარ, მაშინ უმეტეს შემთხვევაში მე ვლაპარაკობ და  როგორც წესი ძალიან სწრაფად  🙂

და თუ მარტო ვარ, დაკვირვებული თვალი ადვილად შემამჩნევს რომ სულ აქეთ–იქით ვიყურები, არა იმიტომ რომ რამის მეშინია 🙂  არა, უბრალოდ მიყვარს ყველაფრის თვალიერება დაწყებული ხეზე შეფენილი პარკებით და დამთავრებული მკაცრი სახეებით მიმავალი ხალხით 🙂

ყველაფერში რასაც ვაკვირდები რაღაცას ვხედავ, ხან სასაცილოს, ხან ცუდს და ხან სასიამოვნოს..  აქედან გამომდინარე თითქმის არასდროს დავდივარ უემოციო სახით..

მგონი უკვე ძალიან ბევრი დავწერე,   მეყო მეც და თქვენც… 😉

თამაშს ვაგრძელებ და ვთაგავ მარის და ბექას.

ხო მართლა ამ ფოტოს დაგიტოვებთ, იქნებ უფრო ადვილად მიცნოთ  🙂  თამამად მოდით და გახსოვდეთ, რომ თქვენ  ერთ ადამიანს ძალიან ახარებთ!    😉