“მე ვხედავ მზეს” დამთავრდა…

.

“მე ვხედავ მზეს” დამთავრდა!

1 თვის განმავლობაში ამ თამაშში მონაწილე ბლოგერები ვცდილობდით ყოველდღიურად ჩვენს გარშემო “მზეები” დაგვენახა და აქ გადმოგვეტანა.

მივხვდი რომ ძნელია…

ვიჯექი საღამოობით და ვფიქრობდი, რა მოხდა დღეს?  ვერაფერს ვიხსენებდი ისეთს, რომ აქ დასაწერი ყოფილიყო.

მაინც ვწერდი.

უფრო ხშირად არაფერი ღრმა და სულიერი, უბრალოდ  ჩემი გამომცხვარი ნამცხვარი და გამოცდაში მიღებული შეფასება იყო ჩემი მზე..

და მე ამ დროს მრცხვენოდა..

მივხვდი რმ ძნელია “მზის” დანახვა ცივ კედლებში, მაგრამ იმაშიც დავრწმუნდი რომ სულ უმზეო დღესაც შეიძლება დიდი და მცხუნვარე მზის აღმოჩენა შენს გვერდით!..

მივხვდი რომ ჩემი ყველაზე დიდი მზე ადამიანია!.

ურთიერთობები მანიჭებენ ყველაზე მეტ სიამოვნებას და როცა “ერთი ვარ” გულში უხმოდ ვტირი…

კიდევ ერთხელ დავრწმუნდი რომ ჩემი მეგობრები მართლა ჩემი ყველაფერია..

გავიხსენე რა კარგია ბნელ ოთახში თვალებდახუჭული ჩემივე მოგონილი  სიმღერის მღერა.

..და ჩემი მზე – დე, დედიკონა…

კიდევ ბევრ რამეს მივხვდი და ბევრ რამეზე დავფიქრდი..

……………………………………..

“მე ვხედავ მზეს” დამთავრდა…

მე ისევ გავაგრძელებ მზეების დათვლას!..

p.s. . რატომღაც თითქოს ნაღვლიანი პოსტი გამომივიდა : )

---